"វាជាទុក្ខវេទនាសុទ្ធសាធ គ្មានអ្វីទៀតទេ" សំដីអ្នកស្រុកហ្គាហ្សាម្នាក់ដែលកំពុងតស៊ូក្នុងការជួសជុលប្រាក់ដែលខូចដើម្បីទិញអាហារចិញ្ចឹមជីវិត។

 

នៅក្នុងទីផ្សារដ៏អ៊ូអរមួយក្នុងទីក្រុងហ្គាហ្សា អ្នកជួសជុលប្រាក់ម្នាក់កំពុងពិនិត្យយ៉ាងម៉ត់ចត់នូវក្រដាសប្រាក់ពណ៌លឿង 100 សេកែល (ប្រហែល 123,031 រៀល) ដែលខូច។ គាត់ធ្វើឱ្យវារលោងរាបស្មើដោយប្រុងប្រយ័ត្ន ហើយបំពេញពណ៌ដែលបាត់ដោយខ្មៅដៃ។

 

Bara Abu al-Aun គួរតែកំពុងសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យ ប៉ុន្តែពេលនេះគាត់ត្រូវបង្ខំចិត្តមករកប្រាក់ចិញ្ចឹមជីវិតនៅតុតូចមួយនៅតាមដងផ្លូវ ដោយការដូរប្រាក់ក្នុងបរិមាណតិចតួចដើម្បីរក្សាប្រាក់ឱ្យចរាចរបាន។

ការជួសជុលក្រដាសប្រាក់បានក្លាយជាអាជីវកម្មថ្មីដ៏រីកចម្រើននៅក្នុងតំបន់ហ្គាហ្សា។

ចាប់តាំងពីការវាយលុកដឹកនាំដោយក្រុមហាម៉ាសប្រឆាំងនឹងអ៊ីស្រាអែលក្នុងឆ្នាំ 2023 ដែលបណ្តាលឱ្យមានការស្លាប់ និងសង្គ្រាមហិង្សាជាបន្តបន្ទាប់ អ៊ីស្រាអែលបានបញ្ឈប់ការដឹកជញ្ជូនប្រាក់ និងការផ្គត់ផ្គង់សម្ភារៈភាគច្រើន។ ធនាគារភាគច្រើនត្រូវបានបំផ្លាញដោយការវាយប្រហាររបស់អ៊ីស្រាអែល ហើយធនាគារជាច្រើនក៏ត្រូវបានប្លន់។ ទោះបីជាសាខាមួយចំនួនបានបើកដំណើរការឡើងវិញបន្ទាប់ពីបទឈប់បាញ់កាលពី7សប្តាហ៍មុនក៏ដោយ ប៉ុន្តែទូរម៉ាស៊ីន ATM នៅតែមិនអាចប្រើបាន។

ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មនុស្សនៅតែត្រូវការប្រាក់សុទ្ធដើម្បីទិញអាហារ និងរបស់ចាំបាច់ ហេតុផលនេះ ពួកគេបានងាកទៅពឹងពាក់លើអ្នករកស៊ីជាសាច់ប្រាក់ក្រៅប្រព័ន្ធ ដែលគិតថ្លៃសេវាខ្ពស់សម្រាប់ការការផ្ទេរប្រាក់ពីឌីជីថលទៅជាសាច់ប្រាក់សុទ្ធ ទាំងនេះក៏បាននាំឱ្យមានការកើនឡើងយ៉ាងខ្លាំងនៃការប្រើប្រាស់ប្រព័ន្ធកាបូបអេឡិចត្រូនិច និងបង្កើតកម្មវិធីផ្ទេរប្រាក់យ៉ាងច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់។

នេះមានន័យថា ក្រដាសប្រាក់ដែលនៅមានមិនថាចាស់ ឬខូចយ៉ាងណានោះទេ គឺមានសារៈសំខាន់ជាងពេលណាៗទាំងអស់ ហេតុផលនេះទើបធ្វើអោយ Bara ចូលមកជួយ គាត់និយាយថា "ឧបករណ៍របស់ខ្ញុំគឺសាមញ្ញ៖ មានបន្ទាត់ ខ្មៅដៃ ខ្មៅដៃពណ៌ និងកាវ"។

សេដ្ឋកិច្ចរបស់តំបន់ហ្គាហ្សាបានដួលរលំយ៉ាងខ្លាំងក្នុងរយៈពេល2ឆ្នាំកន្លងមកនៃសង្គ្រាម ហើយរបាយការណ៍ថ្មីមួយរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិបានបញ្ជាក់ថា មនុស្សជាង2លាននាក់ត្រូវបានរុញច្រានឱ្យធ្លាក់ចូលទៅក្នុងភាពក្រីក្រ។

យោងតាមសន្និសីទអង្គការសហប្រជាជាតិស្តីពីពាណិជ្ជកម្ម និងអភិវឌ្ឍន៍ (UBCTAD) មនុស្ស4នាក់ក្នុងចំណោម5នាក់ឥឡូវនេះគ្មានការងារធ្វើ ហើយសូម្បីតែអ្នកដែលមានប្រាក់ចំណូល ឬមានប្រាក់សន្សំក៏ពិបាកនឹងចូលទៅដល់ប្រព័ន្ធសាច់ប្រាក់សុទ្ធដែរ។

«វាជាទុក្ខវេទនាសុទ្ធសាធ គ្មានអ្វីផ្សេងទៀតទេ»  Numan Reyhan ជនភៀសខ្លួនម្នាក់នៅក្នុងទីក្រុងហ្គាហ្សាមកពី Jabaliya នៅភាគខាងជើងហ្គាហ្សាដោយរបស់របរបន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះ នាងបាននិយាយបន្ថែមថា «គ្មានប្រាក់ចំណូល គ្មានលុយ គ្មានសាច់ប្រាក់សុទ្ធពីធនាគារ»។

 ក្នុងពេលចាប់ផ្តើមសង្គ្រាម ការវាយប្រហាររបស់អ៊ីស្រាអែលបានកំណត់គោលដៅធនាគារ ដែលមន្ត្រីអ៊ីស្រាអែលចោទប្រកាន់ថាមានទំនាក់ទំនងជាមួយហាម៉ាស។ឃ្លាំងប្រាក់របស់ធនាគារត្រូវបានប្លន់ដោយពួកសកម្មប្រយុទ្ធប៉ាឡេស្ទីន ដែលខ្លះសង្ស័យថាជាហាម៉ាស អាជ្ញាធររូបិយវត្ថុប៉ាឡេស្ទីន (Palestine Monetary Authority - PMA) ពីមុនបានរាយការណ៍ថា សាច់ប្រាក់ប្រហែល 180 លានដុល្លារអាមេរិក ត្រូវបានគេលួច។

ខូហ្សែតCogat ដែលជាទីភ្នាក់ងារការពារជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលគ្រប់គ្រងច្រកព្រំដែនហ្គាហ្សា បានបញ្ជាក់ថាខ្លួនកំពុងធ្វើសកម្មភាពតាមបញ្ជាអ្នកនយោបាយ «ដោយសារតែហាម៉ាសពឹងផ្អែកលើសាច់ប្រាក់ដើម្បីរក្សាសកម្មភាពយោធារបស់ខ្លួន» ទើបអ៊ីស្រាអែលបានបដិសេធមិនអនុញ្ញាតឱ្យនាំសាច់ប្រាក់ចូលទៅក្នុងតំបន់ហ្គាហ្សា។Zakaria Ajour ម្ចាស់តូបលក់ដូរនៅក្នុងផ្សារមួយផ្សេងទៀតនៅទីក្រុងហ្គាហ្សា បាននិយាយថា កង្វះលំហូរសាច់ប្រាក់ "បង្កើតបញ្ហាសម្រាប់ទាំងអ្នកលក់ និងអ្នកទិញ" ដោយសារមនុស្សលែងចង់ទទួលយកក្រដាសប្រាក់ចាស់ៗ និងកោសស្តើងៗទៀតហើយ ព្រោះវាប្រឈមនឹងការបាត់បង់តម្លៃ "ទោះបីជាវាគ្រាន់តែជាស្នាមកោសតូចមួយ ឬបិទកាវនៅលើក្រដាសប្រាក់ក៏ដោយ"។

"អតិថិជនមួយចំនួនមករកខ្ញុំគ្រាន់តែចង់ដូរប្រាក់រាយខ្លះសម្រាប់ការចំណាយលើការធ្វើដំណើរ" ប៉ុន្តែខ្ញុំគ្មានប្រាក់ប្តូរអោយគាត់ទេ"។

"កាក់10សេកែលស្ទើរតែរកមិនបានទេ ហើយទោះបីជាមានក៏ដោយ ក៏វាគ្មានតម្លៃដែរ ដោយសារលុយហើមដែលបណ្តាលមកពីវិបត្តិសាច់ប្រាក់"។

ឥឡូវនេះមានជួរវែងមួយនៅខាងក្រៅធនាគារប៉ាឡេស្ទីនក្នុងទីក្រុងហ្គាហ្សា ដែលជាសាខាមួយក្នុងចំណោមសាខាទាំង9នៃធនាគារចំនួន5ដែលបានបើកដំណើរការឡើងវិញ។

អ្វីដែលអតិថិជនអាចធ្វើបានគឺធ្វើអោយគណនីដែលបង្កកដំណើរការឡើងវិញ  ឫបើកគណនីថ្មី ឬចុះឈ្មោះសម្រាប់កម្មវិធីរបស់ធនាគារប៉ុណ្ណោះ។

Asma al-Lada ចង់បើកគណនីដើម្បីទទួលប្រាក់ដោយផ្ទាល់ពីសាច់ញាតិនៅបរទេស គាត់បាននិយាយថា "ដំណើរការទាំងមូលគឺវឹកវរ និងមានមនុស្សច្រើនពេញណែន"។

«យើងភ្ញាក់ពីដំណេកនៅម៉ោង 6:០០ ព្រឹក ហើយទុកកូនៗរបស់យើងនៅក្នុងតង់ យើងទុកចោលអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដើម្បីតែទៅធនាគារ»។

នៅក្នុងក្រុងខានយូនីស Khan Younis ភាគខាងត្បូងតំបន់ Gaza  ជាកន្លែងដែលធនាគាររងការខូចខាតយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរមិនអាចបើកឡើងវិញបាន Abu Khalil ទើបតែត្រឡប់មកពីការធ្វើដំណើរទៅកាន់តំបន់ Gaza កណ្តាល បន្ទាប់ពីចំណាយពេលជាច្រើនថ្ងៃក្នុងការតម្រង់ជួរ គាត់មិនអាចចូលទៅក្នុងធនាគារនៅទីនោះបានទេ ហើយអស់សង្ឃឹមក្នុងការត្រលប់ទៅរង់ចាំក្នុងជួរម្តងទៀត។

 បុរសចំណាស់រូបនេះទទួលបានប្រាក់ខែប្រចាំខែប្រហែល 2,000 សេកែល (ប្រហែល 2,455.976 រៀល) ពីអាជ្ញាធរប៉ាឡេស្ទីន ប៉ុន្តែគាត់និយាយថាស្ទើរតែពាក់កណ្តាលនៃប្រាក់ចំណូលរបស់គាត់ត្រូវបានបង់ទៅឱ្យថ្លៃសេវាដែលបង់ទៅឱ្យអ្នកលក់ប្រាក់ ឬអ្នកជួញដូរប្រាក់។

 «យើងត្រូវតែបង់ថ្លៃសេវា ដោយគ្មានជម្រើសផ្សេងទៀតទេ» គាត់ត្អូញត្អែរប្រាប់។

ក្នុងអំឡុងសង្គ្រាម អ្នកជំនួញខ្នាតតូចជាច្រើនដែលធ្លាប់ផ្តល់សេវាកម្មផ្ទេរប្រាក់ និងប្តូរប្រាក់បានចាប់ផ្តើមគិតថ្លៃកម្រៃជើងសារខ្ពស់ជាងសម្រាប់ការបំលែងការផ្ទេរប្រាក់តាមអេឡិចត្រូនិកទៅជាសាច់ប្រាក់ ជួនកាលខ្ពស់ដល់ 50% ទោះបីជាមួយរយៈក្រោយនេះត្រូវបានកាត់បន្ថយ តែដើម្បីបំពេញតម្រូវការបន្ទាន់សម្រាប់សាច់ប្រាក់។

អ្នកលក់ប្រាក់ម្នាក់ដែលបដិសេធមិនបញ្ចេញឈ្មោះបានប្រាប់យើងថាអត្រាកម្រៃជើងសារត្រូវបានកំណត់ដោយយុទ្ធសាស្ត្រទីផ្សារ។ "ការងាររបស់យើងត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងសកម្មភាពទីផ្សារ និងការនាំចូលទំនិញ និងជួយតម្រូវការរបស់មនុស្ស"។

"នៅពេលដែលមានទំនិញ ឬជំនួយមកដល់ មានការជួញដូរយ៉ាងច្រើនបានកើតឡើង" នោះកម្រៃជើងសារត្រូវបានកាត់បន្ថយយ៉ាងខ្លាំង ជួនកាលទាបដល់ 20% ប៉ុន្តែនៅពេលដែលច្រកព្រំដែនត្រូវបានបិទ អត្រាកើនឡើង។

ការផ្ទេរប្រាក់តាមប្រព័ន្ធរបស់ធនាគារ ដែលអ្នកលក់ដូរ និងម្ចាស់តូបលក់ដូរគិតថ្លៃតិចតួច បានក្លាយជាដំណោះស្រាយដ៏ពេញនិយមសម្រាប់ប្រជាជនហ្គាហ្សាក្នុងការទិញទំនិញសូម្បីតែរបស់របរតូចៗក៏ដោយ។

អាជ្ញាធររូបិយវត្ថុប៉ាឡេស្ទីន (PMA) ដែលដើរតួជានិយតករ បានដាក់ឱ្យដំណើរការប្រព័ន្ធទូទាត់ដែលអនុញ្ញាតឱ្យមានប្រតិបត្តិការភ្លាមៗរវាងគណនីធនាគារក្នុងស្រុកសម្រាប់អ្នកដែលគ្មានគណនី។ ធនាគារប៉ាឡេស្ទីនផ្តល់ជូនកាបូបអេឡិចត្រូនិច ហើយនិយាយថាបច្ចុប្បន្នខ្លួនមានអ្នកប្រើប្រាស់ជាង 500,000 នាក់នៅក្នុងតំបន់ហ្គាហ្សា។

ប្រតិបត្តិការទាំងនេះអាចត្រូវបានធ្វើឡើងដោយមិនចាំបាច់ប្រើអ៊ីនធឺណិត ឬកម្មវិធីអ្វីឡើយ ដោយប្រើតែសេវាកម្មផ្ញើសារតាមទូរស័ព្ទចល័តធម្មតាប៉ុណ្ណោះ។

ទីភ្នាក់ងារមនុស្សធម៌ រួមទាំង UNICEF និងកម្មវិធីស្បៀងអាហារពិភពលោក ប្រើប្រាស់កាបូបអេឡិចត្រូនិចដើម្បីផ្ញើជំនួយហិរញ្ញវត្ថុដោយផ្ទាល់ទៅកាន់គ្រួសារដែលខ្វះខាត។

ចាប់តាំងពីដើមឆ្នាំមុនមក អង្គការ UNICEF បាននិយាយថា ខ្លួនបានផ្ទេរប្រាក់ទៅឱ្យមនុស្សប្រហែល 1 លាននាក់ ដែលពាក់កណ្តាលជាកុមារ ដោយផ្តល់អាទិភាពដល់កុមារងាយរងគ្រោះ រួមទាំងអ្នកដែលមានពិការភាព ក្មេងកំព្រា និងម្តាយមានផ្ទៃពោះ ឬម្តាយកំឡុងពេលបំបៅដោះកូន។

លោក Jonathan Krix មកពីអង្គការ UNICEF បានពន្យល់ថា "ជាទូទៅ អ្នកអាចទៅហាងលក់គ្រឿងទេស ហើយប្រើទូរស័ព្ទរបស់អ្នកជាកាតទូទាត់ អ្នកអាចទិញរបស់របរដោយប្រើទូរស័ព្ទរបស់អ្នក"។

"វាអនុញ្ញាតឱ្យមានការតាមដានលម្អិតអំពីរបៀបដែលប្រាក់ត្រូវបានចំណាយ" ពីអ្វីដែលយើងបានសង្កេតឃើញ 99% នៃអ្នកទទួលផលប្រើប្រាស់វាជាចម្បងសម្រាប់អាហារ និងទឹក បន្ទាប់មកគឺរបស់របរអនាម័យដូចជាសាប៊ូ និងអគ្គិសនីតាមរយៈម៉ាស៊ីនភ្លើង។

លោក Krix បាននិយាយថា គាត់ធ្លាប់បានឃើញគ្រួសារមួយទិញប៉េងប៉ោះ2គីឡូក្រាមក្នុងតម្លៃជិត 80 ដុល្លារ និងខ្ទឹមបារាំង5គីឡូក្រាមក្នុងតម្លៃ 70 ដុល្លារ។

 Hanan Abu Jahel ជាជនភៀសខ្លួនម្នាក់មកពីទីក្រុង Gaza ដែលរស់នៅក្នុងជំរំ al-Zawaideh កណ្តាលទីក្រុង Gaza ជាមួយក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ ថ្មីៗនេះបានទទួលប្រាក់ចំនួន 1,200 shekels (ប្រហែល 1,473,586 រៀល) ពីអង្គការ UNICEF គាត់បានប្រើវាដើម្បីទិញរបស់របរចាំបាច់ដូចជាអង្ករ សណ្តែក និងប៉ាស្តា។

ប៉ុន្តែគាត់បាននិយាយថា "កូនៗរបស់ខ្ញុំត្រូវការបន្លែ ផ្លែឈើ សាច់ និងស៊ុត។ កូនប្រុសពៅរបស់ខ្ញុំពិតជាចង់បានស៊ុត ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនអាចមានលទ្ធភាពទិញវាបានទេ ព្រោះតម្លៃនៅតែខ្ពស់ ហើយខ្ញុំត្រូវមើលថែតម្រូវការរបស់មនុស្ស 12 នាក់"។

ផែនការសន្តិភាព 20 ចំណុចរបស់ប្រធានាធិបតីអាមេរិក ដូណាល់ ត្រាំ សន្យាថានឹងមាន "ផែនការអភិវឌ្ឍន៍សេដ្ឋកិច្ចដើម្បីរស់ឡើងវិញក្នុងតំបន់ហ្គាហ្សា" ដោយបង្កើត "ក្រុមប្រឹក្សាអ្នកជំនាញដែលបានជួយបង្កើតទីក្រុងទំនើបដ៏រីកចម្រើនបំផុតនៅមជ្ឈិមបូព៌ា"។

ផែនការនេះមើលឃើញពីការវិនិយោគថ្មីៗ ហើយបានពិពណ៌នាអំពីគម្រោងនេះថាជា "គំនិតអភិវឌ្ឍន៍ដ៏គួរឱ្យរំភើប" ដែលអាច "បង្កើតការងារ ឱកាស និងក្តីសង្ឃឹមសម្រាប់អនាគតរបស់តំបន់ហ្គាហ្សា" ប៉ុន្តែមិនបានផ្តល់ព័ត៌មានលម្អិតអំពីរបៀបចាប់ផ្តើមកសាងកំណើន និងស្ថិរភាពនោះពេលណាទេ។

ទន្ទឹមនឹងនេះ ទីភ្នាក់ងារពាណិជ្ជកម្មអង្គការសហប្រជាជាតិបានព្រមានថា តំបន់ហ្គាហ្សាកំពុងប្រឈមមុខនឹងវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចធ្ងន់ធ្ងរបំផុតរបស់ខ្លួនដែលមិនធ្លាប់មាន។

ត្រឡប់ទៅទីក្រុងហ្គាហ្សាវិញ លោក Bara Abu al-Aun បានលើកក្រដាសប្រាក់ដែលបានជួសជុលរួចមួយសន្លឹកឆ្លុះពន្លឺថ្ងៃ ហើយមានអតិថិជនជាច្រើនកំពុងរង់ចាំ ព្រោះផ្លាកសញ្ញាសម្រាប់ការជួសជុលប្រាក់របស់លោកបានសរសេរថា៖ "មានវិជ្ជាជីវៈខ្ពស់ និងមិនប្រើកាវ"។

 នៅពេលដែលលោក Bara បន្តការងាររបស់គាត់ គាត់ប្រាថ្នាចង់បានការវិលត្រឡប់ទៅរកជីវិតធម្មតាវិញជាមួយនឹងឱកាសការងារដែលរកប្រាក់ចំណេញបានច្រើនជាងមុន។"ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់ឱ្យសង្គ្រាមនេះបញ្ចប់ទាំងស្រុង" "ក្តីសង្ឃឹមរបស់ខ្ញុំគឺមានអារម្មណ៍ធូរស្រាលជាទីបំផុត ដើម្បីខ្ញុំអាចត្រឡប់ទៅសាលារៀនវិញ ហើយមានការងារធ្វើតាមចំណេះដឹងរបស់ខ្ញុំ""នៅហ្គាហ្សា យើងគ្រាន់តែប្រឹងដើម្បីមានជីវិត រស់យើងលែងជាមនុស្សទៀតហើយ"។

អត្ថបទ ៖ សេនាមេឃ

ប្រភព ៖ BBC